Przed ponownym położeniem powłok wiązanych sztuczną żywicą lub powłok mineralnych, bardzo ważne jest prawidłowe przygotowanie podłoża, gdyż dzięki tej czynności można uzyskać dobre właściwości przywierania i odporność na ścinanie. Tak fachowo wykonuje się kolejne powłoki na posadzkach.

W wielu przypadkach do uzyskania odpowiedniej szorstkości powierzchni wystarcza zastosowanie ciężkich maszyn do szlifowania betonu. Szlifowanie w płaszczyźnie za pomocą szlifierek do posadzek może zmniejszyć koszty szpachlowania wyrównawczego i ponownego powlekania.

A. USUWANIE POWŁOK Z ŻYWICY EPOKSYDOWEJ (EP) I POLIURETANOWEJ (PU)
W zależności od sytuacji wyjściowej tj. grubości powłoki oraz stanu posadzki korzystne może okazać się albo frezowanie, albo - jeżeli jest to wykonalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia - przestruganie powierzchni za pomocą maszyn do szlifowania firmy Schwamborn wykorzystujących narzędzia PKD Barracuda lub EX-Pull.

W przypadku silnie uszkodzonej powierzchni, posadzkę należy najpierw przygotować przez sfrezowanie uszkodzonej warstwy wierzchniej za pomocą zimnego frezu lub ciężkiego frezu lamelkowego, np. Schwamborn BEF 320 z napędem na wszystkie 4 koła.

Szlifowanie posadzki ma w porównaniu ze śrutowaniem lub frezowaniem betonu następujące zalety:

• Odpowiednie wartości przywierania i odporności na ścinanie
• Szlifowanie posadzek betonowych i przemysłowych jest metodą łagodną dla samej posadzki
• Niewielkie zużycie materiału podczas szpachlowania
• Wyrównanie i poprawa wyglądu powierzchni w porównaniu do śrutowania
• Eliminacja pasków i innych śladów pozostających po śrutowaniu i frezowaniu

B. RENOWACJA POSADZKI, USUWANIE KLEJU I MAS SZPACHLOWYCH
Aby nowe okładziny powierzchniowe optymalnie przywierały należy całkowicie usunąć pozostałe okładziny oraz pozostałości starych płytek, parkietu i wykładzin dywanowych wraz z resztkami kleju. Do tego nadają się, w zależności od sytuacji i stanu wyjściowego, frezarki serii BEF lub szlifierki Schwamborn z diamentami ETX i narzędziami strugającymi, pozwalające uzyskać szorstkość powierzchni odpowiednią do nakładania kolejnej powłoki.